«Ας περιμένει ο παράδεισος»

Γράφει: ο Ιωάννης Μιχαήλ Βασιλειάδης *

Ποιος δεν θυμάται την παλιά καλή εποχή για την τότε Κοινότητα της Αγίας Τριάδας που υποδεχόταν πλήθος τουριστών από την Βόρεια Ευρώπη, την Βαλκανική και την υπόλοιπη Ελλάδα, με το camping του ΕΟΤ και την Πλαζ στα χάι τους και με πολιτιστικά γεγονότα που είχαν Πανελλήνια εμβέλεια.

Τότε, που όλη η νεολαία της Θεσσαλονίκης σύχναζε στο Sun Beach και στην Moonlight και μείς ως έφηβοι ήμασταν όλο χαρά θαυμάζοντας την εγχώρια και εισαγόμενη αφθονία. Μέσα στο χωριό δε, γινόταν το αδιαχώρητο, πατείς με, πατώ σε, και ο τοπικός πληθυσμός ήταν όλο χαμόγελα, διότι, παρά την κοπιαστική και σκληρή δουλειά υπήρχε κάποιο αποτέλεσμα. Τα αγροτικά προϊόντα πουλιόντουσαν, τα ξενοδοχεία και τα δωμάτια γέμιζαν στα δε εστιατόρια δεν έβρισκες μέρος να καθίσεις.

Από τότε βέβαια, κύλισε πολύ νερό ....
κάτω απ’ το αυλάκι, κοσμοϊστορικά γεγονότα συνέβησαν στην περιοχή των Βαλκανίων, άλλοι ωραιότεροι τουριστικοί και παραθεριστικοί προορισμοί εμφανίστηκαν, και η περιοχή πήρε την κάτω βόλτα. Βέβαια, την εποχή εκείνη ήταν μια μικρή Κοινότητα, ενώ εδώ και δώδεκα χρόνια μέρος ενός μεγάλου και πλεονεκτικού από πλευράς φυσικών προσόντων Δήμου. Μετά από αυτή την περιγραφή θα περίμενε κανείς το τοπικό Διαμέρισμα της Αγίας Τριάδας, ίσως και το πιο όμορφο κομμάτι του Δήμου μας, να αποτελεί ένα παράδεισο. Όσο και να θέλουμε όμως να το πιστέψουμε, αυτό δεν συμβαίνει. Αντίθετα λέξεις που μπορούν να περιγράψουν την παρούσα κατάσταση είναι η απομόνωση, η μοναξιά, η εγκατάλειψη, η ανησυχητική ησυχία, η οικονομική δυσπραγία, σε σημείο που αρκετοί κάτοικοι της καταφεύγουν στην Περαία για να ανοίξουν καταστήματα.

Γιατί όμως, ένας τόσο χαρισματικός τόπος, με παράδοση στην παροχή τουριστικών υπηρεσιών, με μια σημαντική παρακαταθήκη υποδομών, έστω και πεπαλαιωμένων, από τις παλιές καλές εποχές, με παραγωγή τοπικών προϊόντων ποιότητας να μην μπορεί να βρει τον βηματισμό του, έστω και με διαφορετικές κοινωνικοοικονομικές συνθήκες και δεδομένα. Είναι ένα ερώτημα που πρέπει και οφείλουμε να απαντήσουμε.

Τι φταίει λοιπόν; Το μέρος; Ο αποκλεισμός του από τον υπόλοιπο Δήμο; Η θάλασσα; Η Χαλκιδική; Ο πόλεμος στην Γιουγκοσλαβία; Η οικονομική κρίση;

Ίσως πράγματι, να ευθύνονται κάποια από τα παραπάνω ή και όλα μαζί ως ένα βαθμό, αλλά είναι άραγε οι μοναδικές αιτίες αυτής της τόσο ανισόρροπης υστέρησης της ανάπτυξης σε σχέση με τα δύο άλλα τοπικά Διαμερίσματα του Δήμου Θερμαϊκού; Προφανώς όχι, γιατί παρά τα προβλήματα με την ένταξη στον νέο Καποδιστριακό Δήμο, έπρεπε να γίνουν ενέργειες και σχεδιασμοί που θα εξασφάλιζαν τουλάχιστον, την ισονομία και την ισοπολιτεία των κατοίκων της Αγίας Τριάδας έναντι των άλλων Δημοτικών Εταίρων. Τα λίγα έργα που έχουν γίνει μέχρι σήμερα είναι αποσπασματικά και πρόχειρα χωρίς να έχουν σαν στόχο να δώσουν μια ξεχωριστή φυσιογνωμία στον οικισμό, να τον εντάξουν τόσο χωροταξικά όσο οικονομικά και ψυχολογικά στον νέο Δήμο και να προχωρήσουν μαζί χέρι-χέρι προς την ανάπτυξη.

Η ανάπτυξη όμως, απαιτεί όραμα, σχεδιασμό, φαντασία αλλά κυρίως προορισμό έστω και αν σ’ αυτόν φτάσεις χρόνια μετά. Για να φθάσεις όμως στον προορισμό σου πρέπει να γνωρίζεις που βρίσκεται να έχεις πυξίδα και μέθοδο. Τι φυσιογνωμία λοιπόν θέλουμε να έχει ο Δήμος μας; Η απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα, με δεδομένο το παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι μέσα στο οποίο ως ελεύθερη οικονομία κινείται η χώρα μας είναι μονόδρομος. Η μόνη φυσιογνωμία που μπορεί να δώσει οικονομικό διέξοδο είναι αυτή του τουριστικού δήμου με έμφαση στην παροχή ποιοτικών υπηρεσιών, οι οποίες άλλωστε υπερέχουν σ’ όλο τον αναπτυγμένο κόσμο και μάλιστα με ποσοστό πάνω από 75% επί των συνολικών οικονομικών δραστηριοτήτων. Σ’ αυτές συγκαταλέγονται οι υπηρεσίες τουρισμού, διασκέδασης, αξιοποίησης του ελεύθερου χρόνου, υγείας, παιδείας, αναψυχής, άθλησης, αποκατάστασης, κτηματομεσιτικών & αξιοποίησης των ακινήτων, τεχνικής εξυπηρέτησης, μεταφορών επιβατών και εμπορευμάτων, φροντίδας ηλικιωμένων, βρεφών και νηπίων, Δημόσιες Υπηρεσίες κ.λ.π.

Η αποτυχία της πραγματικής συνένωσης του Δήμου, (διατηρώντας τα τείχη της ντροπής ΚΑΥ & Πλαζ που έχουν χωρίσει την Αγία τριάδα σε τρία κομμάτια) σε συνδυασμό με την έλλειψη οράματος της μελλοντικής φυσιογνωμίας του, αποτελεί την κύρια αιτία υστέρησης του τόπου. Εκτός αυτών, μια σειρά από έργα όπως η αποπεράτωση της διαμόρφωσης του πεζόδρομου, η αποκατάσταση του κρηπιδότοιχου στα βράχια, η διευθέτηση του ρέματος μεταξύ κτήματος Ελευθεράκη και Ταβέρνα Μπάρμπα Φώτη, η βελτίωση των υποδομών στα νεκροταφεία, η ανέγερση κλειστού γυμναστηρίου, η αξιοποίηση του οικοπέδου του Συνεταιρισμού, η δημιουργία Parking και αθλητικών εγκαταστάσεων μεταξύ Πλαζ και ΠΙΚΠΑ που πρέπει οπωσδήποτε να αξιοποιηθούν, η κατασκευή ενός ανοικτού καλοκαιρινού αμφιθεάτρου, η προσέλκυση κάποιου Σχολείου ή Σχολής, η αξιοποίηση του camping και της Πλαζ του ΕΟΤ μπορούν να δώσουν στον τόπο άλλη κατεύθυνση και προοπτική.

Αν η διοίκηση που θα προκύψει για το Δήμο μετά τις εκλογές του 2010 θέλει να βγάλει τον τόπο από το αδιέξοδο και να τον οδηγήσει σε νέα τροχιά ανάπτυξης, θα πρέπει να την αρχίσει από το δυναμικό αλλά τόσο παραμελημένο Δημοτικό Διαμέρισμα της Αγίας Τριάδας που θα ενώσει τον Δήμο και θα του προσδώσει τουριστική φυσιογνωμία με έμφαση στην παροχή ποιοτικών υπηρεσιών και ως εκ’ τούτου, το συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι του ανταγωνισμού.

* Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος Θερμαϊκού με το ψηφοδέλτιο "ΘΕΡΜΑΪΚΟΣ - ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ"